twintig bij dertig, op hout gekleefd
er zit niet eens een kader rond
Ze heeft een smal gezicht, eerlijke ogen
rechte neus, zuinige mond
ziedaar: een leven zwart op wit
De oppervlakte doet aan leder denken
papier, een haakje en wat spaanders
vergaard, ooit, lang geleden
Bijna gewist, de laatste halte
vanwaar ze je haast tastbaar aanstaart
Is daar nog iemand die haar mist?
papier, een haakje en wat spaanders
vergaard, ooit, lang geleden
Bijna gewist, de laatste halte
vanwaar ze je haast tastbaar aanstaart
Is daar nog iemand die haar mist?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten