GAT

Ka ool gepeisd dat n nie koste lachn!
Zoa vies da die vint oolsan kéek!
Moa m an der miskien beetre n bitje van geprofiteerd
want nu wos t wok nie voe an te zien

Ja doa n prente mee -
ze skilden zeekre méer dan dertig joar -
die onverskillig voar em zat
en em, mè diene verdwoasde, verliefde blik…
Ge zag van kilometers verre
da da nie gieng bluuvn deurn
moa liefde makt blind en t zoed n éestn nie zyn
die sukkelde mè katarakt

Woar is n tyde dat n ier nog mè zyn vrouwe kwam!

Nu angt zyn toenge nie stille
moa ton sprak n géen woord
nietn kwam der doar uut
en dat nie woare da ze zy, lange geleen
zyne néeste Leffe bestelde
en dat n nu oolene moa
zyne kinne in de lucht moeste steekn
en knikkn uj n Leffeglas pakte
of je wos ool lange doad van n dust

Je kwam binn en je zette em en je wachtte
mè n oanzichte lik n dundervloage
écht, t wos te vulln teegn zyn gedacht
en achter n ende kwam ze zy ton toe
tenn n oasme, schuddnd mè eur ooft
en wiegnd mè diene machtige koffre
en up ne kée
binst da ze lans n toog passeerde:
‘Oe da da olyk kan verandern!
Uj bepeist dat t vroeger em wos
die ookn liep achter myn gat!'