MENEER

'T moet r éegluk omme doen é!'
K liepe gejoagd deur de rinne, en k kéeke kée achter my, voe zeker te zyn dat t wel teegn my wos dat die joengne t ad. Moa der wos niemand anders te zien. Je stoend n stik ooger dan ik up n gèspling, blinknd in zyn rinnekléers, mè achter em n groat staketsel da bestoend uut verskillnde oetne klimrekkn die mè loapbruggn mè mekoar verboenn woarn. K ken der nie vele van, moa in de g otomatiseerde digitoale tyd woarin da w leevn dei t surrealisties an; zels voe my wos lik antiek en k koste my nie voarnstelln dat r doa n twuk anders up kroap dan oederske joenkheedn die kiends gebleevn woarn.
'Uj ier begunt moej ookn up de parking stoan, en das zukkn soai werk... Achter n ende stikt da verskrikkeluk teegn. Kée ier indeluks achter verlangd. En nu meuge k voe n éeste kée n twuk anders doen en t rint ton!'
Je kwam n bitje dichtre.
'Peise gy da der minsn up die rekkn goan klimm in zukkn were? Da s toch véel te gevoarluk? Oe zot kuj zyn?'
K koste em géen oengelyk geevn. T glinsterde van de natte en k zoage mezelvn in gedachtn ne post pakkn dus oal wos t moa voe èm troastn, toch gienge k der nie up!
'Moa k moe k ik ier gelykoloe n héeln dag stoan… Gèja, t is werk é. En ge moe n dag van vandoage bly zyn uj werk éet né menéer?'
T is my oal n poar kéern upgevoaln de latstn tyd, da ze my menéer begunn te noemm… Zoek were kée myne board ofdoen? Of is t géen avanse mée? De joengne kéek noa my.
'Zyj oalene gekomm menéer?'
K woare k n fractie van n secoende up myn nest gepakt, moa t wos geweune n vroage. Der zat nietn achter.
'Nink' zeie k, 'k ben ier mè de gastn van me werk, moa iederéen is ier up zyn eign an t roendloopn.'
'Oeioeioei, gee wok géen chanse mè t were giedre!'
'Eégluk' zeie k, 'moej de minsn n bitje coroazje geevn in de plekke van of te pakkn.'
'Wuk?'
'Uj ier stoat, moej probeern er t beste van te moakn en positief te bluuvn. En uzze zien da j gy zels in zukkn were bluuf lachn goa j gy van lans of méer géestige werkskes meugn doen.'
'Jamoa, k zyn k ik positief wei menéer! K goa k ik noais zoagn, ge meuge t vroagn an oal de réeste die ier roendlopt, en k ee ookn leute.'
En voe n éeste kée dien dag kwam ter n lachske up zyn noanzichte.
'En ge moe zeker ne kée komm ut skoan were is' riep ne binst dak nu weer oastig deure liepe want t wos lik of dat r ierboovn éen oales at oopngezet, en twos tyd da k n twoasn binn grochte.
Moa k kéke nog ne kée achter my en je stoend nog ookn te lachn, doa in de gietnde rinne, en je zwoaide.